تخصیص بهینة آب با استفاده از تئوری بازی های همکارانه مطالعة موردی: حوضة آبریز زاینده رود

پیامدهای اجتناب ناپذیر سیر افزایشی تقاضای آب و کاهش منابع، موجب اعمال سیاست های مختلف مدیریتی به منظور رسیدن به بهینه ترین میزان تخصیص آب شده است. محیط زیست به منزلة یکی از عناصر اصلی نیازمند آب، همواره پذیرای خسارات ناشی از تخصیص نیافتن منابع آبی بوده است. هدف از این پژوهش، بررسی و انتخاب سیاست های پایدار تخصیص آب به ذی نفعان مختلف است به طوری که آب با کیفیت و میزان مناسب برای ادامة حیات پیکرة آبی در دسترس باشد و اهداف اقتصادی هر یک از ذی نفعان نیز تأمین شود و بین ذی نفعان و محیط زیست (پیکرۀ آبی) توافق به وجود آید. بدین منظور، محیط زیست به منزلۀ آب بر مستقل در مدل بهینه سازی الگوریتم ژنتیک و بازیکن مستقل در بازی های همکارانه لحاظ شده است. در این مطالعه، حوضة آبریز زاینده رود و باتلاق گاوخونی به منزلۀ منابع ارزشمند اکولوژیک و آبی کشور که تأمین کنندۀ نیازهای آبی مانند شرب، صنعت و کشاورزی اند، انتخاب شده اند. هدف از این تحقیق تأمین همزمان بیشترین بهره وری اقتصادی و برقراری حداقل شرایط مطلوب تأمین آب برای تالاب است. تخصیصی که تأمین حداقل نیاز آبی تالاب برابر 140 میلیون متر مکعب در سال در آن لحاظ شود، ایده آل ترین رویکرد است. با وجود این، در نتیجۀ اعمال سناریوهای مختلف با متدولوژی پیشنهادی این تحقیق، سناریویی که حداکثر نیاز ذی نفعان را تأمین کند، برتر از سایر رویکردهاست، به صورتی که 3/87 درصد نیاز آبی تالاب برای حفظ شرایط مطلوب آن تأمین می شود. از طرف دیگر، با تخصیص آب به سایر ذی نفعان، سود تخصیصی به بخش های کشاورزی، صنعت و محیط زیست در این رویکرد بیشترین میزان خود را دارد و به ترتیب برابر با 38/2057، 55/622 و 208 میلیون دلار در 10 سال است.